Inmiddels zijn de dertig dagen voorbij en mag ik weer chocolade eten. Ik vond het uiteindelijk helemaal niet moeilijk om de chocolade een maand te laten staan. Het werd juist alleen maar makkelijker. Hoe langer ik het volhield hoe minder trek ik in chocolade had.

Tuurlijk was het soms wel lastig als ik uit eten ging en op de toetjeskaart alleen maar dingen met chocolade zag staan, maar ook daar was een mouw aan te passen. Ik at dan bijvoorbeeld het toetje zonder chocoladesaus.  Ik had mijn collega’s ook verteld van mijn 30 dagen geen chocolade challenge en ze hadden dan ook gauw door dat ze bij mij hun chocolade niet kwijt konden.

De uitdaging heeft me er heel bewust van gemaakt dat ik ongemerkt toch best veel chocolade at. Ieder weekend was het feest en op het werk deed ik ook regelmatig een graai in de chocoladekoekjespot. Af en toe chocoladehagelslag op brood of chocolade in bananenbrood. Het gaat zo ongemerkt.

Nu de maand over is en ik eigenlijk goed afgekickt ben van de chocolade wil ik niet terug naar voorheen. De koekjespot op het werk blijft dus verboden terrein en ik hoef echt niet ieder weekend chocolade te eten. Het moet weer een traktatie worden en niet iets wat ik gedachteloos naar binnen werk.

Conclusie: ik hoef echt niet iedere dag chocolade te eten. Ik hoef er ook niet voor altijd vanaf te blijven, maar ik hoef het ook niet met ladingen naar binnen te werken. Gewoon met mate, net zoals met alles.